Wat laat je wel en niet online zien als ondernemer?

Laat online jezelf zien. Dat werkt het best.

Aldus alle marketing- en ondernemerscoaches inclusief ikzelf.

Zodra je je verbergt achter je bedrijf, of zodra mensen het idee hebben dat je enkel eendimensionaal communiceert “Kijk mij eens goed bezig zijn!!!!!!” (brr) ontstaat er geen echte verbinding tussen jou en je (potentiële) klanten.

Goede tip.

Maar wat nou als je van nature een chagrijnige, ouwe zak bent die het liefst de hele dag sceptisch commentaar zou leveren op alle compleet niet onderbouwde, emotiegedreven en vaak ook nog eens gerecyclede bullshit die komt langs drijven in je Facebook-tijdlijn?

Of wat nou als het water je aan de lippen staat als zelfstandige, en je niks dan wanhoop voelt als je ’s ochtends je handen om je bakje troost klemt, en je echt heel erg niet meer weet wat te doen, en daarom de ene na de andere hulpkreet zou willen plaatsen?

Is het dan ZinVol online jezelf te zijn?

Ik neem even een omweg, voor ik deze vraag beantwoord. Gisteren zag ik op LinkedIn een bericht voorbijkomen. Iemand meldde hoe lang hij nu werkzoekend is, hoeveel sollicitaties hij verstuurde, hoeveel netwerkgesprekken hij had gehad en hoeveel uitnodigingen voor een eerste gesprek. Inmiddels dreigde bijstand.

“Zoekt er dan niemand meer een operationeel manager?” verzuchtte hij. Waarna hij aangaf wat hij voor een bedrijf zou kunnen betekenen.

Hij had tot nu toe 588 ‘interessants’ gekregen. En 228 reacties. Waaronder reacties in deze trant:

“Nooit je frustratie uiten in het openbaar. Het maakt je onaantrekkelijk voor werkgevers.”

Opnieuw: goede tip.

Laten we allemaal online 100% volhouden dat we iedere dag overlopend van enthousiasme uit bed springen, dat niks in het leven ons dwarszit of klein kan krijgen, dat we snikkend van de lach bij ieder obstakel en elke tegenslag tegen onszelf zeggen: “Wat een prachtige levensles! Wat ben ik dankbaar dat ik dit voor mijn kiezen krijg! Wow!” en dan doen we daar een selfie bij waarin we op de achtergrond een dubbele regenboog en een eenhoorn hebben gephotoshopt.

*Slaat met hand tegen voorhoofd*.

Dat hoeft dus ook weer niet. Wat ook bewezen werd: 588 ‘interessants’ schreeuwt niet direct de boodschap “Oké, nu heb je het volledig voor jezelf verbruid.” En tussen de 228 reacties zaten een heleboel mensen die concrete, toepasselijke hulp aanboden.

Het kan dus nut hebben als professional of ondernemer je frustratie, wanhoop of welke emotie dan ook te tonen.

Die moet dan wel ergens op gebaseerd zijn. Laat mensen zien dat je terecht reden hebt om gefrustreerd te zijn. Dat maakt je niet onprofessioneel; het maakt je menselijk. Maar ben je een klager die klaagt om het klagen, verwacht dan weinig hulp.

NB. Je emotie tonen is overigens iets anders dan online een ordinaire ruzie met iemand beginnen dan wel uitvechten. Dat verspeelt al het vertrouwen dat mensen in je hebben als professional.

Vervolgens is het zaak niet te blijven hangen in je emotie. Online dan hè. Je hebt je terechte frustratie of wanhoop of wat ook kenbaar gemaakt; nu verwachten mensen dat je verhaal verder gaat. Ze verwachten logischerwijs ook dat je waardig en persoonlijk reageert op aangeboden hulp.

Goed, dat waren de emoties. Terug naar het eerste voorbeeld: wat nou als je het karakter hebt van bijvoorbeeld een chagrijnige ouwe zak? Kan dat zonder je eigen glazen in te gooien als ondernemer?

Ook hier geldt dat je uitlatingen dan wel ergens op gebaseerd moeten zijn. Of laat ik het anders formuleren: je mag zijn wie je bent, graag zelfs, zolang je maar steeds toont dat je verstand hebt van je werk. Of in ieder geval een consistente visie daarop hebt. Je persoonlijkheid is wat kleur geeft aan je onderneming: je trekt er een pluk mensen mee aan en stoot er een bos mensen mee af.  

En dat moet ook, want als je kleurloos bent, dan val je niemand op.